عادل ؟!!!

برا اونی که نیست شماره 2 :

عمر ما بین به چه منوال گذشت..این چهل روز..چهل سااااال گذشت..!

برای از تو نوشتن هیچ وخت دیر نیست عزیز..یعنی برای نوشتن از مرام و مردونگی تو هیچ وخت دیر نیست. سالها تو قصه ها و از زبون بزرگترا و تو کتاب درسی ها شنیده و دیده بودم اما باورم نمی شد یه نفر انقدر فداکار باشه نمی خوام الکی تملق کنم ها نه خودت میدونی که حرف دلمو دارم میگم. منم مث خیلیای دیگه فقط وبلاگتو خونده بودم و فقط یک بار دیدمت و خیلی راحت بدون دودوتا چارتاهای معمول به لیست دوستای صمیمی ام اضافه شدی و نمیدونم این از شانس گند من بود یا از بد روزگار که این قد زود بارو بندیلت رو بستی و رفتی .هنوز شکه ام و باورم نمی شه..خدایی این رسمش نبود داغتو به دل همه بذاری بری..

اصلن ما هیچی..چطور دلت اومد مریمت رو تنها بذاری؟ تنها که میگم یعنی تنهـاااا به معنی واقعی که خودم با رگ و خونم حسش کردم.. مریم الان داغه نمیدونه چی شده شاید میدونه ما نمیتونیم خودمونو جای اون بذاریم.. حالا هرچی بگذره عمق این زخم بیشتر میشه و جای این زخما بیشتر میسوزه .

تو بهشت زهرا خیلی راه رفتم خیلی انقدر که از مزارت دور بشم و صدای زجه هامو کسی نشنوه.. خیلی گریه کردم خدا رو صدا کردمو گفتم این عدالتی که تو ازش دم میزنی کجای این زندگی وجود داره که من نمی بینم؟!

هر کی گناه کار و ظالم تره خوشبخته و تو رفاه و آرامش.. هر کی سالم زندگی می کنه روزگارش سگی و پر از غم و نکبته و سختیه!! قرنهاست فقط یه مشت وعده وعید تحویلمون دادی! معلوم نیست آخرش در عوض تحمل این دردا همونی که تو گفتی میشه یا نه !!

خب باید خدمت خدا عرض کنم که مردشور این عدالتت رو ببره !! که هیچ جای زندگی جد در جد ِ خودم و اطرافیانم کور سویی از عدالت ندیدم!

انقد گریه کردم که نفسم دیگه بالا نمی اومد..افتاده بودم کنار یه قبر و تا می تونستم زار می  زدم. شاید بذارید به حساب خود خواهی دیونگی نفهمی یا هر چیزه دیگه ، اما من نه برای شیرزاد گریه می کردم نه برای خانواده اش! من برای این بی عدالتی گریه کردم برای مریم شیرزاد برای خودم و برای تنهایی همه زنهای روی زمین که با نبودن و رفتن یه نفر از تو زندگی مون کل این زندگی  به فنا میره و همه چی برامون بی معنی و پوچ میشه . اگه هممه عالم هی تو گوشمون از امید داشتن و آینده ی روشن بگن و نصیحتمون کنن سر سوزنی از سوزش ِ تاولای قلبمون کم نمیشه!

داشتم میگفتم که افتادم کنار یه قبر و گریه می کردم یه دفعه یکی اومد بالا سرمو دستمو گرفت گفت بلند شو..کسی ات مُرده ؟ گفتم بله گفت همسرت؟!! بغض داشت خفهم می کرد الکی گفتم آره هم همسرم هم برادرم( شیرزاد ) گفت خدا صبرت بده هم داغ برادر دیدی هم همسر..؟!! خیلی سخته..مذارشون کجاست؟ گفتم همین نزدیکیا.. گفت برو سر مذارشون براشون دعا کن قبرو بغل کن گریه کن ، درد دل کن آروم میشی!... بعد آروم آروم رفت.....

من مونده بودم با یه بغض لعنتی که یهو منفجر شد! گفتم خوش بحال مریم حداقل یه قبر هست که هر وخت دلش تنگ شد بیاد کنارش و گریه کنه و آروم شه اما من چی ؟! با مشت می کوبیدم به قبرا میگفتم عزیز لعنتی ِ منو ندیدین؟! نعره می زدم عزیز لعنتی کجایی آخه؟! زنده ای یا مُرده؟ مُردم از چشم انتظاری و بلاتکلیفی ...لعنتی........

 ...

برای شادی روح شیرزاد عزیز و آرامش مریمش دعا کنید.

 ...

 چیلیک شماره 2 :قابل توجه بابایی کیامهر!

اینجا برام دعا کن..