بادبادک ها
هم خیالشان از من راحت تر است
نخ زندگی شان به دست ِ دستی است..
اوج گرفته ام
در تنهایی
بالا و..
بالا و
بالاتر
نخ
ن
خ
ن
خ
ن
خ
.
.
دستهای تو کو ؟!!!!
در تکرار هذیان گویی تب آلودم،
..می نویسم ..می نویسم..می نویسم
از دلتنگی های شب های مه آلودم
رویا .. نه !!! کابوس می بافم.
شب در من روز به روز ادامه میابد..
کاغذها سیاه می شوند
و من تلخ تر
تنهاتر
تنها تر
پی نوشت : کمتر کسی هست که بعد از خواندن هذیانهای خط خطی محسن عزیز تب نکند...
وختی تلفن زنگ می خوره یه نفس عمیق می کشم بعد سلام میکنم تا صدام ناراحت به نظر نیاد...
وختی با دوستام هستم میگم و میخندم تا آدم دپرسی به نظر نیام...
وختی به مسافرت میرم خودمو شاد و سرحال نشون میدم تا آدم غمگینی به نظر نیام..
وختی تو شرکت هستم همیشه لبخند میزنم تا آدم عبوسی به نظر نیام...
وختی به یه جشن میرم می رقصم و قه قهه میزنم تا آدم دل مرده ای به نظر نیام...
وختی...
لعنت به تمام شیشه های دهن لق ِ دنیا...!!
هوا که سرد میشه
دست ِ دلم برای
همه رو میشه!!!