میوه ی ملکوتی ِ من!

یادش بخیر کلاس اول ابتدائی بودم . هنوز یه ماه نگذشته بود که من مریض شدم! دکتر گفته بود از زیاد خوردن نارنگی یه جور زردی گرفتی!! یک ماه خونه بودم! مامانم درسارو  یادم میداد.هر روز گریه میکردم و میگفتم من میخوام برم مدرسه...خب چیکار کنم از همون اول روانی ِ نارنگی بودم مخصوصن سبزاش...وای دیوانه ی اون بوی ملکوتیشم!

هنوزم که هنوزه عاشقشم..روزی نیم کیلو نارنگی برا خودم هدیه میگیرم! میدونم میدونم که نیم کیلو خیییییییییییلی کمه اما میترسم مصرفم بالا بره اون وخت دوباره مریض بشم و بیوفتم تو خونه و از شرکت بیرونم کنن!

نارنگی منو یاد پاییز ..یاد مدرسه..یاد دوران بی قیدی..می اندازه.. اون زمانی که بی دقدقه و رها بودم..نمی دونستم غم چیه..گرفتاری چیه..تنهایی چیه..

 پی درمون  نوشت:

لعنت به این جمعه دق کردم..غم باد گرفتم..برم یه بشقاب نارنگی بیارم برا خودم پوست بکنم شاید حالم عوض بشه!