من تک میارم..

بچگیا یادش بخیر. هر وخت اول بازی یار کشی می کردن من تک می افتادم! یا اینکه نُخدی میشدم..یادته میگفتیم هر کی تک بیاره اون گرگ میییییشه؟...و انقدر این جمله تکرار میشد تا یکی تک بمونه...اوهوم...اونی که تک می آورد من بودم...گرگ میشدم به زور!...اما من بلد نبودم گرگ بشم....همه بلد بودن چطوری جرزنی کنن..بلد بودن چطوری فرار کنن.. اما من بلد نبودم به چنگ بیارمشون...اصن گرگ بودن لم داشت من لمشو بلد نبودم..گرگ بودن تو ذات من نبود!

آقا و خانومی که شوما باشین کم کم فمیدم که نباید تو بازیای این مدلی شرکت کنم..بازیای تک نفره خوب بود...نه یار داشت نه یارکشی..نه گرگ داشت نه گله..اینجوری چیزی ام برا باختن وجود نداشت..برنده خودم بودم!خود خودم..!!!

الانم از بازیای کامپیوتری ام بدم میاد...هی مرحله به مرحله میری جلو هی جونت تموم میشه هی یه مرحله میری عقب با بدبختی جون میگیری پامیشی میری مرحله های بعد. هی ذوق مرگ میشی!..تاااا چی بشه؟ به غول آخر بازی برسی! تهش اونم بیاد تورو بکشه تموم بشی...بمیری...

پی نوشت:

اصلن من نمیخوام با هیشکی بازی کنم...برید درخونه ی خودتون بازی کنید لامصصبا...!!!